ΟΠΕΡΑ. Υπάρχουν περιπέτειες που είναι για καλό. Και η ευρωπαϊκή περιπέτεια της Εθνικής Λυρικής Σκηνής είναι σίγουρα για καλό. Λίγες ημέρες μετά την πρεμιέρα της «Αριάδνης στη Νάξο» στη Γένοβα (τριπλή συμπαραγωγή Αθήνας, Γένοβας και Οβιέδο), έβαλε την υπογραφή της με μια ακόμα διεθνή σύμπραξη. Αυτή τη φορά στο Άμστερνταμ, στην κατάμεστη, απλωμένη αίθουσα του «Stopera», με «συνεταίρους» την Όπερα της Ολλανδίας και το Μεγάλο Θέατρο της Γενεύης. Μια συμπαραγωγή που άρχισε την πορεία της στο Άμστερνταμ, θα συνεχίσει στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών στις 24, 26, 28 και 30 Απριλίου για να κλείσει ο κύκλος στη Γενεύη τη μεθεπόμενη καλλιτεχνική περίοδο.
- Στο πανευρωπαϊκό δίκτυο
Έτσι, ανεξάρτητα από τις εγχώριες επιδόσεις των παραγωγών της Λυρικής, φαίνεται πως το «παιχνίδι» της φετινής σεζόν «παίζεται» περισσότερο εκτός Ελλάδος: στην ένταξη της ΕΛΣ σ’ ένα πανευρωπαϊκό δίκτυο λυρικών θεάτρων και οργανισμών, με βασικό όχημα τις συμπαραγωγές. Κεντρική επιλογή της καλλιτεχνικής διεύθυνσης και του Διοικητικού Συμβουλίου, ο νέος αυτός κοσμοπολιτισμός μοιάζει να αποδίδει. Αφενός η Αθήνα αρχίζει και γίνεται αναγνωρίσιμο μέγεθος στον διεθνή χάρτη της όπερας (με επίγνωση, φυσικά, της περιφερειακής της θέσης), αφετέρου κερδίζει σε εμπειρία, ανθρώπους, συνεργασίες.
Κι ακόμα καλύτερα όταν οι συμπαραγωγές φέρνουν για πρώτη φορά στην Αθήνα έργα όπως οι «Πουριτανοί» του Μπελίνι. Εχουν περάσει τρία χρόνια από την πανελλήνια «πρώτη» στο Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης και αυτό που είδαμε στο Αμστερνταμ μάς προετοιμάζει για ένα μεγαλειώδες θέαμα βασισμένο σε δύο κεντρικούς άξονες: στην ανεπανάληπτη δουλειά της σκηνογράφου Ες Ντέβλιν και στις φωνητικές περγαμηνές των πρωταγωνιστών της παράστασης της Αθήνας.
Στους «Πουριτανούς», με μια από τις πιο γνωστές σκηνές τρέλας στην ιστορία της όπερας, «μετράει» πολύ λιγότερο η ίδια η δράση επί σκηνής. Οι «Πουριτανοί» είναι σημαντικοί για τη μουσική τους και τους ιδιαίτερα απαιτητικούς φωνητικά ρόλους των πρωταγωνιστών. Αυτός είναι ένας λόγος για τα αραιά ανεβάσματά τους σε όλο τον κόσμο. Ο άλλος είναι το έντονο ιστορικό φόντο της ερωτικής ιστορίας ανάμεσα στην Ελβίρα και τον Αρτούρο.
- Κινούμενο σκηνικό
Ο ελληνικής καταγωγής σκηνοθέτης Φρανσίσκο Νεγκρίν (ταξιδεύει με ελληνικό διαβατήριο) απογύμνωσε την παράσταση από την ιστορική της διάσταση, εστιάζοντας στα συναισθήματα. Η φοβερή και τρομερή Ες Ντέλβιν (το όνομά της ακούγεται έντονα για το set design των τελετών των Ολυμπιακών του Λονδίνου το 2012) είχε την καταπληκτική ιδέα ενός κινούμενου σκηνικού: οι διαφορετικές σκηνές περνάνε μπροστά μας διαδοχικά όπως τα βαγόνια ενός τρένου χάρη σε έναν περίπλοκο τροχήλατο μηχανισμό που θα μεταφερθεί αυτούσιος (με κοντέινερ) στην Αθήνα. Αυτό που θα είναι διαφορετικό στο Μέγαρο Μουσικής θα είναι η διάρκεια (μικρότερη κατά μερικά λεπτά της ώρας) και το καστ. Στον ρόλο της Ελβίρας η Κουβανέζα Ελγισέ Γουτιέρες, «κλεισμένη» από το Κόβεν Γκάρντεν μέχρι το 2011, και του Αρτούρο ο Μπράιαν Ιμελ.
- Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, 04-03-09. Tου απεσταλμένου μας στο Αμστερνταμ Δημητρη Pηγοπουλου
Λυρικό Θέατρο 